సీ రామ రాజ్జం

“ఒరే బుడుగూ, ఒరే బుడుగూ” పెద్ద పెద్ద అరుపులతో నన్ను నిద్ర లేపింది సీ గాన పెసూనాంబ. ఇక్కడ ఈ నిద్ర లేపే వాళ్ళ గురించి కుంచెం చెప్పాలి. వాళ్ళకు నిద్ర పట్టి చావదు కాబట్టి, వాళ్ళు మేల్కున్నప్పుడు మనం మాత్రం ఎందుకు నిద్ర పోవాలనే కుళ్ళుతో వాళ్ళు మన్ని నిద్ర లేపుతారు. పోనీ ఆ విషయం ఒప్పుకుంటారా అంటే అదీ లేదు. బద్ధకం మంచిది కాదని, పొద్దున్నే లేస్తే ఎన్నో పనులు అవుతాయని బొంకుతారు. అంతా ఉత్తినే. అసలు వాళ్ళు నిద్ర లేచాక చేసే పనే, వేరే పడుకున్న వాళ్ళని నిద్ర లేపడం.

ఇంతకీ ఎక్కడ ఉన్నాను. ఆ! సీ గాన పెసూనాంబ నన్ను నిద్ర లేపింది. లేపడమే కాదు. నాకు కళ్ళు నులుముకునే టైం కూడా ఇవ్వకుండా, “నువ్వు బాగుందని చెప్పావని, నేను మా ఇంట్లో వాళ్ళతో సీ రామ రాజ్జం సినిమాకి వెళ్ళాను. కానీ నాకేం నచ్చలేదు. నిన్ను కడిగి పారేద్దామని వచ్చాను,” చెప్పింది.

“మా రాధ ఎలాగూ నన్ను కాసేపయ్యాక స్నానం పేరుతో కడిగి పారేస్తుందిలే. ఇంతకీ నీకు సీ రామ రాజ్జంలో ఏం నచ్చలేదు?” అడిగాను నేను.

“భాలక్రిష్ణ లావుగా ఉన్నాడు.”

నాకు బోలెడు ఖోపం వచ్చేసింది. అదే ఈ మళయాళం సినిమాల్లో ఐతే మోగన్‌లాల్ లాంటి హీరోలు అడ్డ పంచెలు కట్టుకుని అడ్డ దిడ్డంగా పెరిగిపోయి ఉన్నా, వాళ్ళ యాక్టింగ్ ముఖ్యం, అద్భుతంగా చేశారు అంటారు. మన దాక వస్తే మాత్రం యాక్టింగ్ పట్టించుకోరు. హేంటో!

“భాలక్రిష్ణ ఎప్పుడూ లావుగానే ఉంటాడు. సీ రాముడిగా బాగా చేశాడా లేదా?”

“ఊరికే కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటాడు.”

“నీ చేగోడీలు నేను లాక్కుంటేనే నువ్వు శోకాలు పెడతావు. అలాంటిది పెళ్ళాం, పిల్లలు దూరం ఐతే సీ రాముడు అంతకంటే ఎక్కువ ఏడవనందుకు మెచ్చుకోవాలి.”

“హీరో అలా ఏడవచ్చా?”

“ఆ కథలో సీ రాముడు అలానే చేయాలి, అంతే కానే మాటి మాటికి వాచిపోయేలా తొడ కొట్టకూడదు. భాలక్రిష్ణ అలా హీరోయిజం చూపించిన సినిమాలు చూసి ఇంతకు ముందు నువ్వు బోలెడు చాలా నవ్వావు కద. ఇప్పుడు ఇలా నటించినా నచ్చకపోతే ఇంకెలా చచ్చేది?”

“కానీ నైనతారని సీతమ్మలా చూస్తూంటే నాకు తను షేం షేం బట్టలు వేసుకున్న పాత సినిమాలే గుర్తుకి వొచ్చాయి.”

నాకు ఆవేసం వచ్చింది. ఆవేసం అంటే ఖోపం లాంటిదే. ఆవేసం వస్తే బాగా ఆయాసం కూడా వస్తుంది. ఇది బాబాయి చెప్పాడు.

“అలా నీకు గుర్తు వచ్చిందంటే తప్పు నైనతారది కాదు. నీ కళ్ళది. ఈ సినిమాలో సీతమ్మగా కుదిరిందా లేదా అదొక్కటే నీ కళ్ళు పట్టించుకోవాల్సింది.”

“సీతని రాముడు అడవికి పంపించడం నాకు నచ్చలేదు.”

“అదేంటే? బాపుగారు హెంత వివరంగా చెప్పారు, రాముడు సీతని అడవికి ఎందుకు పంపించాల్సి వచ్చింది అని! నీ లాంటి మట్టి బుర్రలకు అర్థం అయ్యేలా, పెద్ద కిరీటం కూడ తెచ్చి రాముడి మీద పడేశారు. అదేదో నీ మీద పడేసినా బాగుణ్ణు.” గాఠిగా అరిచాను నేను.

“కానీ పాత లవకుసలో పజ్జాలు బోలెడన్ని ఉన్నాయి. ఇందులో లేవు. పజ్జాలు లేకపోతే అది దేవుడి సినిమా ఎలా అవుతుంది?” తను కూడా గాఠిగా అరిచింది సీ గాన పెసూనాంబ.

“నీకెందుకే పజ్జాలు? మొన్న సీ రామదాసులో ఉన్న “సిరికిం జెప్పడు” పజ్జమే నీకింకా అర్థం కాలేదు. అందుకే వాళ్ళు పజ్జాలు పెట్టలేదు. అందరికీ అర్థం కావాలని అలా తీశారు.”

“కాని నాకు అందులో కొన్ని డవిలాగులు అర్థం కాలేదురా!”

“అది నీ ఖర్మ. ఆ సినిమా తీసిన వాళ్ళు కూడా మరీ దిగజారలేరు కద.”

“ఒరేయి బుడుగూ, నన్ను వెక్కిరిస్తే నీ నడ్డి మీద ఛంపేస్తా. ఆ, ఇంకోటి! సీ రాముడికి లవకుసలకి మజ్జ కాస్త యుద్ధం పెట్టుంటే బావుండేది.”

“అప్పటికే సినిమా మూడు గంటలు అయి పోయింది కద. ఇంకా యుద్ధాలు పెడితే నీ లాంటి వారు చూడ్డానికి వెళ్తారా?”

“బుడుగూ, నువ్వు చాలా పక్షవాతంగా మాట్లాడుతున్నావు. ఎంతైనా నీకు ఆ బాపు-రమణ అంటే ఇష్టం!”

“హవును, రమణగారు నన్ను సృష్టించి ఇచ్చారు. బాపుగారు ఆయన ప్రాణ స్నేహితుడు. నాకు వాళ్ళంటే ఇష్టం ఎందుకు ఉండదు? అది పక్కన పెట్టు. బాపుగారు సినిమ హెంత అందంగా తీసారు! పాటలు హెంత బావున్నాయి! పిల్లలు ఇంకా హెంత బాగా చేశారు! స్క్రీన్ ప్లే హెంత బాగుంది! ఇలాంటివి పట్టించుకోకుండా వంకలు పెడితే నాకు ఖోపం వస్తుంది మరి.”

“ఇంతకీ ఏమంటావురా?”

“సీ రామ రాజ్జం చూస్తే పుణ్యం ఎలాగూ వస్తుంది. కానీ చూడకపోతే పాపం రావడం మాత్రం ఖాయం.”